De dingen gedeeld (10)

Delicious levert een jungle aan bookmarks/tags op in allerlei talen. Het is dan maar net op welke wijze je gaat zoeken op tags en wat dit oplevert. Voorbeeld: kunst,art,schilderkunst,painting,drawing,images etc. Het zou handig zijn geweest dat ze net zoals in Google, een mogelijkheid hadden geschapen ook keuze voor een land/taal te maken. Net zoals bij zoekmachines is het bij Delicious ook van groot belang de juiste invoer/zoekwijze te gebruiken anders zie je door de bomen het bos niet meer.
Een van de grote voordelen van Delicious is het organiseren van mijn eigen bookmarks online en dat ze waar dan ook ter wereld op elke pc benaderbaar, bovendien kom je op websites terecht waar jezelf nog nooit bent geweest en die iets toevoegen aan je belangstelling van dat moment.
Een van de nadelen van samen delen in Delicious is dat er veel verwijzingen (tags) zijn die nauwelijks iets toevoegen aan het onderwerp waar je meer van af zou willen weten.
Voor het werk zit de meerwaarde mijns inziens vooral in het delen. Delen met mijn directe collega's bv "de catalogusafdeling" en delen met onze studenten/docenten via onze site of anders!!! Met zorg taggen is daarbij wel vereist. Als laatste een stukje over heden- en verleden met dank aan Hendrikx Van der Spek:


Niets nieuws…of toch wel?

Als u al wat langer in de websferen rondhangt, dan weet u dat tagging geen nieuw idee is. HTML kent bijvoorbeeld metatags: HTML-code om informatie (trefwoorden, beschrijvingen) in een webpagina op te nemen die beschrijft waar de pagina over gaat.
Tagging is dus niet nieuw, maar waarom is het dan zo’n buzz-woord? Dat zit ‘m in de manier waarop er nu gebruik van wordt gemaakt door websites als Flickr (foto’s online opslaan en delen) en delicious (bookmarks online opslaan en delen).

Top-down vs. bottom-up
Van oorsprong was het toekennen van meta-informatie (tags dus) een vak apart van informatiespecialisten, zoals bibliothecarissen. Zij delen informatie zo gestructureerd en volledig mogelijk in. Tagging is in dit geval top-down: er wordt een indeling verzonnen en vervolgens wordt alle informatie op die manier ingedeeld. Het tegenwoordige tagging is precies andersom: het is bottom-up. In plaats van uit te gaan van een vaststaande set tags, kan iedereen zijn eigen tags verzinnen. Geen vooraf bedachte, opgelegde classificatie, maar classificatie die langzaam ontstaat.